Kalahari

Kalahari
Kalahari Augrabies Extreme Maraton-2014

10 Kasım 2013 Pazar

Kumla Savaş-Kalahari Augrabies Extreme Marathon-2013

Kalahari Augrabies Extrem Maraton (KAEM) bu yıl boyunca koştuğum 3. çok etaplı ulta maraton oldu. Gobi March Ultra Maratonuna giderken iyi bir hazırlık dönemi geçirmiştim. Ama Runfire Cappadocia(RFC) ve KAEM için iyi bir hazırlık dönemi geçirdiğim söylenemez. Fransa’da yapılan Mont-Blanc TDS ve Bulgaristan’da yapılan Persenk Ultra Maratonlarına işlerim yüzünden gidememiştim. KAEM öncesi işle ilgili sıkıntıların çıkabileceğini düşünüyordum. 15 Ekim günü  THY İstanbul-Johannesburg uçağına bindiğimde “Tamam artık KAEM’e gidiyorum.” dedim. 9 buçuk saatlik yolculuktan sonra Bakiye Duran ile birlikte Johannesburg’daydık. 

KAEM Logosu
16 Ekim günü sabah Büyükelçimiz Kaan Esenler, Hollanda Büyükelçisi ve Bakiye Duran ile birlikte 1 saatlik güzel bir koşu yaptık. Kahvaltıdan sonra Johannesburg-Uphilton yolculuğu için havaalanının yolunu tuttuk. Havaalanında bizi bekleyen bir sürpriz vardı. Uçuşumuzun bir gün sonra olduğunu öğrendik. Hemen Büyükelçimizi arayıp uçuşumuzun 17 Ekim’de olduğu söyledik ve tekrar Büyükelçilik konağına geri döndük.  Aslında uçuşun 17 Ekim günü olduğu biliyorduk. 15 Ekim günü 00:50’de İstanbul’dan –Johannesburg’a uçtuğumuz için hep 16 Ekim sabahı Johannesburg’a vardık gibi geldi. Bir de yarış öncesi Bakiye Duran ile yaptığımız konuşmalarda “Johannesburg’da 1 gün kalıp Uphilton’a gideceğiz” şeklindeydi. Havaalanına gidip dönmek farklı bir tecrübe oldu L

Hollanda ve Türkiye Büyükelçiyle birlikte sabah sporu
17 Ekim günü kahvaltıdan sonra havaalanı yolları tekrar göründü. Bu sefer herhangi bir sıkıntı yoktu. Havaalanında KAEM koşacak sporcular ve organizsayonda görevli olanlarla tanıştık. 1 buçuk saatlik uçuştan sonra Uphilton’daydık. Sonrasında otobüs ile Kalahari National Pakına yolculuğumuz başladı. Yaklaşık 2 saatlik bir otobüs yolculuğundan sonra Kalahari National Parkındaydık. Kaydımızı yaptırıp kalacağımız motellere yerleştik. Akşam tanışma yemeğinden sonra Güney Afrika’daki bir günümüzü daha bitirmiştik.

Kalahari National Park-1

Kalahari National Park-2
18 Ekim günü malzeme kontrolü yapıldı. Çantam 11 kiloydu. Benim gibi ön grupta koşacakların çanta ağırlıkları 6-8 kilo arasında değişiyordu. Ben alışıktım 10-11 kiloluk çantayla koşmaya ama benim çantamda 8 kilo civarında olsaydı hiçte fena olmazdı. Bu kadar kilo farkı nasıl oluyor diye merak edenlere. Birinci neden onların kullanmış oldukları zorunlu malzemelerin benimkilerden hafif olması, diğer neden yemek alışkanlığı. Örneğin yarışın birincisi Daniel yarışı sadece protein barı, protein tozu, jel ve birazda badem yiyerek geçirdi. Yediği yemeğin kalitesinden çok almış olduğu kalori miktarını önemsiyormuş.
Malzeme Kontrolu

Brifing
Start Fotoğrafı
          19 Ekim saat 9’da bir haftalık maceramız başladı. İlk gün 26 km idi. Yarışın başında ön grup tempoyu bana bıraktı. Ta ki ilk kumlu dere yatağına kadar. Kumlu dere yatağında koşarken bu kadar zorlanacağım hiç aklıma gelmemişti.  Dere yatağından 4. olarak çıktım. Dere yatağından çıktığımda Daniel ile yaklaşık 300 metre fark olmuştu. Sırasıyla önce Tiaan’ı sonrada Anthony’i geçerek 2. sıraya yerleştim. Artık önümde sadece Daniel vardı. Daniel ile olan farkımızda her geçen saniye azalıyordu. Daniel’in kontrol noktasından su alıp oyalanmasını umut ediyordum. O sadece imza atıp yoluna devam ediyordu. Tempomu biraz daha arttırdım ve 18.km’de Daniel’i yakaladım. 20.km’ye ulaştığımızda saate baktığımda 1 saat 34 dakika olmuştu. 20.km’den sonra yine kumlu ve kayalık dere yatağından ilk gün ki kamp alanına gidecektim. Kumlu alanda Daniel yine öne geçti. İlk günü Daniel’in 52 saniye arkasında 2:14:49’da bitirdim. Yarış çok hızlı başlamıştı. Gobi’de yapmış olduğum hatayı yine mi yapacağım diye düşünmeye başladım. Sonuçta ilk günlerde benim çantam diğerlerinden ağır olacaktı. Ama kendimi çok rahat hissediyordu. İlk günün sonunda “Gününüz nasıl geçti?” sorusuna verdiğim cevap “Kumlu kısımlar hariç güzel geçti” oldu. Biraz dinlenip patates püresi-ton balığı karışımı yemeğimi yedikten sonra masaj yaptırdım. Artık 2. güne hazırdım. 1.gün benim için iyi geçerken Bakiye Duran için iyi geçmemişti. Akşam yemeğinde yediği tavuk salatası midesini bozmuştu. Koşu boyunca bu sıkıntıyla uğraşmıştı. Bakiye’de bitiş noktasını bayanlarda 3. geçmişti. Ama koşusundan memnun değildi. “Yarın daha iyi koşmalıyım diyordu. İnşallah midemdeki sıkıntı geçer” diyordu. Bende “Çay iç yarına kadar sıkıntın kalmaz” deyip onu teselli etmeye çalışıyordum.


1.Gün

2.Gün
2.Gün
                20 Ekim günü sabah 8’de koşuya başladık. 2.gün 33 km idi. Hava kapalıydı yağmur yağacak gibiydi. Geçen sene çok sıcak olan havalar bu sene çok güzeldi.  İlk güne göre biraz daha zorlu geçecekti. Çünkü 20 ile 25.5 km arası kumlu bir dere yatağı vardı.  2.günün başlamasıyla ilk günün etkisiyle ben, Tiaan ve Daniel ön grubu oluşturmuştuk. İlk kontrol noktasından sonra Tiaan’da geride kaldı. Tempolu koşuyorduk ve kontrol noktalarında imza atıp yolumuza devam ediyorduk. Böylece kontrol noktalarında fazla vakit kaybetmiyorduk. Daniel ile güzel bir tempoda koşuyorduk. Kontrol noktalarına geldiğimizde saati kontrol ediyordum. 1 kmyi ortalama 5 dakika geçiyorduk. 20 km’ye geldiğimizde 1 saat 40 dakika olmuştu. Şimdi kumlu dere yatağıyla olan savaşım yeniden başlamıştı. Kumda koşmuyor adeta kumla savaşıyordum. Kumda koşu tecrübem yoktu. Bu kadar zorlanacağımı hiç düşünmemiştim. Bir şekilde koşuyordum. Ama nasıl koştuğum bilmiyordum. Yere sağlam basamıyordum. Attığım her adımda kum misket taneleri gibi ayaklarımın altında dağılıyordu. 25.5 km‘deki kontrol noktasına geldiğimde 2 saat 21 dakika olmuştu. 5.5 km’yi 41 dakikada koşmuştum. Daniel benim 10 dakika önümde bu kontrol noktasından geçmişti. Kumlu etap bitmişti ama bende bitmiştim. Kum adeta tüm enerjimi almıştı.” 7.5 km sonra 2 gün bitiyor “ diyerek kendimi motive ettim ve tekrar koşmaya başladım. Bitiş noktasını 2:56:13’de geçtim. 2.gün sonunda Daniel ile olan farkımız 10 dakikaya çıkmıştı. Üçüncü olan Tiaan ile aramdaki fark yaklaşık 20 dakika olmuştu. Biz 2.günü bitirdikten sonra güzel bir yağmur yağdı. Bir gün daha bitişti. Bugün düne göre daha zorlu geçmişti. Özellikle 20-25.5 km arası beni çok zorlamıştı. “Günün nasıl geçti” sorusuna verdiğim cevap çok netti. “Kumdan nefret ediyorum J” 
      
3.Gün Kumlu dere yatağı
   21 Ekim günü 39 km koştuk. Hava biraz serindi. Koşunun başlamasıyla beraber Tiaan öne geçti. Bugün ilk iki güne göre daha istekliydi. Sürekli tempoyu artırmaya çalışıyordu. Hava çok rüzgarlıydı. Onun için değişmeli koşuyorduk. Böylece arkaya geçenin dinlenme şansı oluyordu. 31 km boyunca birlikte koştuk. 31 km’de Tiaan koptu. Bugün fazla kumlu etap yoktu. 37.km’ye kadar Daniel ile birlikte koştuk. Son 2 km kumluydu. Kumla olan savaşım yine başlamıştı. Kumlu dere yatağına girmeden kendimi çok güçlü hissediyordum. Ama kuma girince adeta tüm enerjim bitti. Daniel kumlu etaba girince temposunu artırdı. Sonra Tiaan’da gelip beni  geçti. Son 500 metreye girdiğimde günün bitmesi için dua ediyordum. Bir gün daha bitmişti. Ama son 2 km’de bende bitmiştim. Bugün ki kamp alanında havuz vardı. Biraz oturup dinlendikten sonra kendimi havuza attım. Havuz beni kendime getirdi. Yarın uzun etap vardı. Ben, Tiaan ve Daniel öğlen 1 de başlayacaktık. Uzun gün öncesi Daniel ile olan farkımız 15 dakikaya çıkmıştı. Tiaan ile 18 dakikaya inmişti. Geçen yılın 2. Alwyn 4 sıraya çıkmıştı ve uzun etabı her zaman iyi koşmasıyla ünlüydü. Alwyn,Anthoyn,Altus ve Dion’dan oluşan ikinci grup saat 12’de çıkacaktı. Bu ön grup için dezavantajdı. Çünkü 4,5,6 ve 7.nin nasıl bir tempoda koştuğunu kontrol edemeyeceğimiz anlamına geliyordu. Bizden hızlı mı yavaş mı gidiyorlardı bilmeyecektik.
3.Gün-Mahşerin üç atlısı (Tiaan-Daniel ve Ben)

              
Uzun Etap
  22 Ekim günü 75 km koştuk. Uzun gün hava çok sıcaktı. İlk üç gün genelde hava serinken uzun gün Kalahari Çölü normale dönmüştü. Öğlen 1 de başlayacak olmamız daha da büyük bir dezavantajdı. Ben, Tiaan ve Daniel 7.km’deki ilk kontrol noktasına birlikte ulaştık. Saatime baktığımda 35 dakika olmuştu. İlk 7 km’yi koşarken değişmeli koşuyorduk. Tiaan ne zaman öne geçse tempoyu arttırıyordu. 7.km’deki tempomuzu görünce “Bu şekilde koşarak 75 km’yi bitiremeyiz. Çok hızlı koşuyoruz” dedim.  Tiaan’a “ Öne geçince sürekli tempoyu yükseltiyorsun” diye kızdım. “Sen bir daha öne geçme arkada kal” dedim. Daniel ile ben değişmeli olarak tempoyu ayarlamaya başladık. 14. km’deki kontrol noktasına geldiğimizde 1 saat 11 dakika olmuştu. Halen hızlıydık ama ikinci 7 km’lik bölümde hem yol düzgündü hem de yokuş aşağı koşmuştuk. Kontrol noktasından çıktığımızda kumlu bir dere yatağına girdik. Dere yatağına girince Daniel önde ben arkasında koşmaya başladık. Dere yatağından çıktığımızda aramızda yaklaşık 500 metrelik bir fark olmuştu. Tiaan’da benim 200 metre arkamda kalmıştı. Artık hepimiz tek başımıza kaldık. Uzun etabın henüz başıydı. Güneşte tam tepemizdeydi. Kumlu olmayan yerde Daniel ile aradaki farkı kapatıyordum. Ama kontrol kartının aksine uzun etabın neredeyse tamamına yakını kumluydu. Kontrol kartındaki bilgilere göre 14-18. km’ler ile  72-75.km’ler arası kumluydu. Ama ultra maraton koşmak farklı birşeydi. Her zaman böyle sürprizlerle karşılaşabiliyorsunuz.  Amacım Daniel’i yakalamaktı. Ama her kontrol noktasında fark biraz daha artıyordu. Mesafeler ilerledikçe sabahın ilk saatlerinde koşmaya başlayan diğer sporcuları geçmeye başladık. Akşam 6 olduğunda artık hızlanmaya başladım. Kendimi çok rahat hissediyordum. 54. km’de Bakiye Duran’ı yakaladım. Oturmuş çorba içiyordu ve “Kendini iyi hissetmediğini” söyledi. Bakiye’ye “Az kaldı sabret bitirirsin sen bunu” dedikten sonra yoluma devam ettim. Artık önümde çok kişi kalmamıştı. 
Uzun Etap

Uzun Etap-Bakiye Duran
      Daniel, Alwyn ve Anthony kalmıştı. Alwyn ve Anthony’yi yakalarsam ilk üç garanti olacaktı. 63.km’de Anthony’i yakaladım. Hava yavaş yavaş kararmaya başlamıştı. Çantamdan kafa fenerini çıkartıp kafama taktım. 66.km’den sonra hava iyicemen kararmıştı. 69.km’de Alwyn’ı da yakaladım. 2-3 km Alwyn ile koştuktan sonra Alwyn “Hızlı koşuyorsun” deyip benimle koşmayı bıraktı. Artık önümde sadece Daniel kalmıştı. Ama mesafelerde tükenmişti. Kampa ulaştığımda 7 saat 24 dakika olmuştu. Daniel benden 9 dakika önce bitirmişti. Uzun etapta bitmişti. Uzun etabı bitirdiğimde üzerimden sanki büyük bir yük kalkmıştı. Artık sadece 2 etap kalmıştı. Tiaan uzun etabı 7 saat 56 dakika ile 3.olarak bitirmişti. Uzun etaptan sonra Daniel ile aramızdaki fark 25 dakikaya çıktı. Tiaan ise benim 51 dakika arkamdaydı. Artık Bakiye Duran’ı beklemeye başladım. Çünkü Bakiye Duran ile parkurda konuştuğumuzda kendini kötü hissediyordu. Akşam 9 buçuk gibi Bakiye Duran’da geldi. Uzun etabı 12 saat 16 dakikada koşmuştu. Kendini kötü hissediyordu ama kampa bir şekilde ulaşmıştı. Dinlenmek için koca bir günümüz vardı

Uzun Etap-Güneşin Batışı

                23 Ekim Çarşamba günü uzun etap sonrası dinlenme günüydü. Kamp alanı dere yatağının kenarındaydı. Dere yatağında yüzme ve eşyalarımızı yıkama şansımız vardı. Dere yatağı Güney Afrika-Nabibya sınırını çiziyordu. Dere yatağından karşı kıyıya yüzerek Nabibya geçtim. Böylece güzel bir anım olmuştu. Güney Afrika’dan Nabibya’ya yüzmüştüm. Mesafe çok kısaydı. Ama bu gerçeği değiştirmiyordu J Uzun etaptan sonra ben genelde 2.likteki yerimi korurken , Bakiye ise bayanlarda 4.lüğe düşmüştü. Kendini çok kötü hissediyordu. Gün boyu Bakiye ile kalan 2 etabı rahat koşacağını ve bayanlarda 3 olacağını anlatmaya çalıştım. 
Dinlenme Günü-Güney Afrika Nabibya Sınırı
6.Gün
       24 Ekim günü çok rüzgarlı başladı. Rüzgar o kadar fazlaydı ki çadırları adeta yerinden söküyordu. Kontrol kartına baktığımda bugün çok kumlu kısım vardı. 45 km’nin neredeyse yüzde 50’si kumluydu. Uzun etabın vermiş olduğu yorgunluk vardı. Ama kesin olan bir şeyde vardı. O da sakatlık olmasa 2.liğim garantiydi. 45 km’lik parkur kumlu dere yatağıyla başladı. Ben,Daniel,Tiaan,Alwyn ve Anthony yaklaşık 9 km birlikte koştuk. Sonra Daniel ile grubu kopardık. Sonra Tiaan bizi yakaladı. Birlikte koştuk. Kontrol noktalarında Tiaan bizden kopsa da sonrasında bizi yine yakaladı. Kontrol kartındaki gibi parkur kumlu değildi. Tempoyu artırıp Daniel’i koparmaya çalıştım. Ama aşırı rüzgar yüzünden bunu bir türlü başaramadım. Ben öne geçtiğimde tempoyu artırmaya çalışırken Daniel öne geçtiğinde tempoyu düşürüyordu. Daniel’i koparamayacağımı anlayınca tempoyu yükseltmeyi bıraktım. Artık tek amacım vardı. Sakatlanmadan yarışı bitirmek. Keyfine koşmaya başladım. 6. Gün bitiş noktasından Daniel ile omuz omuza girdik. Tiaan’da 2 dakika arkamızdan geldi. Bakiye Duran bugün iyi koştu. Keyfi yerine geldi. Son gün öncesi bayanlarda 3.lüğü garantiledi nerdeyse. 6.gün hem benim hem de Bakiye için güzel geçmişti. Artık önümüzde sadece 26 km’lik son bir etap kalmıştı. 

6.Gün-Ben,Daniel,Tiaan,Alwyn ve Anthony


25 Ekim günü güzel başlamıştı. Bu organizasyonun en güzel yanı herhalde ön grubu bitiş noktasından en son geçirmek oldu. Tüm yarışmacılar hızlarına göre sabah 6’dan itibaren koşmaya başladı. Ön grubu ben,Daniel ve Tiaan oluşturuyordu.  Biz son güne saat 9’da başladık. Son gün birlikte koşmaya karar vermiştik. Yavaş koşalım desek de son günün etkisiyle tempolu koşuyorduk. Son 5 km’ye girdiğimizde yol üzerinde zürafaları görünce “Burada fotoğraf çekilelim” dedim. Tiaan “Mahmut sen su içmek için durmadın . Fotoğraf çekilmek için mi duracaksın” dedi. Bende “Artık yarış bitti. Fotoğraf çekilelim.” Dedim. “Tamam” dediler. Zürafaların yanına geldiğimizde kamerana fotoğraf çekmesi için hareket yapsak da anlamadı. Koşmaya devam ettik. Son 1 km’ye geldiğimizde Daniel kardeşini görünce “Bitiş noktasını kardeşimle geçmek istiyorum” dedi. Bizde “tamam” dedik. Bitiş noktasına yaklaştığımızda bayrağımı çantamdan çıkartım ve bitiş noktasında bayrağımızla birlikte girdim. Koca bir hafta güzel bir şekilde bitmişti. Herkes tebrik ediyordu. Bitiş noktasından geçtiğimde üzerimden büyük bir yük kalkmıştı sanki. 244 km’lik zorlu bir maraton sona ermişti.  Artık rahatlama zamanıydı ve yemek yemek serbestti. Bakiye ile birlikte fotoğraf çekildik. Koca bir hafta boyunca bizim başardığımızdan daha büyüğünü başaran iki kişi vardı. Aramızda Fransız Patricia ve Jessy. Patricia gözleri görmeyen biriydi. Ama bu onu yıldırmamış. Yaklaşık bir sene bu yarışa hazırlanmış. Ve bitiş noktasını 244 km boyunca büyük sabırla ona yardım eden Jessy ile birlikte geçti. Bitiş noktasından geçtiğinden mutluluğu yüzünden okunuyordu. 244 km’lik bu zorlu maratonu yaklaşık 73 saat 30 dakikada bitirmişti. Jessy’de 73 saat boyunca ona bu zorlu maratonu bitirmesinde yardımcı olmuştu. Patricia ve Jessy’de bitiş noktasından geçtikten sonra odalarımıza yerleşmiştik. Sıcak bir duşu hak etmiştik. Artık temizlenme zamanıydı. Duştan sonra dinledik ve akşam yemeğine gittik. Yemekten sonra bir hafta aradan sonra yumuşacık yatağımıza yeniden kavuştuk. 

7.Gün-Yarışmanın kahramanları Patrica ve Jessy


7.Gün-Mutluluk Anı Bayrağımızla Bitiş noktasından geçerken

7.Gün-Bakiye Duran Bitiş noktasından geçerken

26 Ekim günü akşamı ödül töreni vardı. Gün boyunca dinlendik ve kirlenen malzemelerimi temizleme şansı bulduk. Akşam ödül töreni çok güzel geçti. Ödül töreninden sonra eğlence başlaı. Koca bir hafta boyunca kumla savaşan yarışmacılar içki içip dans ederek koca bir haftanın yorgunluğu üzerinden atıyorlardı. Yarışma 63 kişi başladı ve bitiş noktasından 59 kişi geçti. Böyle bir yarışma için büyük bir orandı. Ama bence bunun en büyük nedeni Patricia’ydı. Çünkü yarışmayı bırakmayı düşünen bir çok yarışmacı Patricia devam ediyor diye devam etti. 27 Ekim günü sabahı Uphilton’dan Johannesburg’a geri döndük. 27 Ekim akşamı otelde kaldıktan sonra 28 Ekim günü sabahı Büyükelçimiz bizi otelden aldırdı ve Büyükelçilik konağına geçtik. Konakta 29 Ekim resepsiyonu için son hazırlıklar yapılıyordu. Büyükelçimiz ve elçilik çalışanları beni ve Bakiye Duran’ı tebrik etti. Yaklaşık 2 hafta önce 29 Ekim resepsiyonu için yemek yapmaya başlayan Nadir usta halen yemek yapıyordu. Biz koşarken Nadir ustada yemek yapmıştı. 
29 Ekim Resepsiyonu-Bakiye Duran-İsmail ve Esra Naltı
29 Ekim resepsiyonuna Güney Afrika’da girdik. Benim için en büyük anı buydu. Büyükelçilik konağını süsleyen Türk bayrağının muhteşem bir görüntüsü vardı. Yaklaşık 600 kişilik bir misafir grubu vardı. Resepsiyon çok güzel geçti.
30 Ekim günü akşamı yuvaya dönüş günüydü. 2 haftalık serüvenimiz sona erdi. Bu serüveni yaşamamızda büyük emeği olan Büyükelçimiz Kaan Esenler’e, beni tavsiye eden Bakiye Duran’a, ulaşım sponsoru Türk Havayollarına, yarışmaya katılım ücretini yatıran Mustafa Sesli beye ve VTG Madenciliğe, malzeme desteği sağlayan Salomona, bizleri Güney Afrika’da sıcaklıkla karşılayan Kerem ve eşi Gökçe’ye, son gün bizi gezdiren macera sever arkadaşımız İsmail’e ve eşi Esra’ya, bizi konakta güzel yemekleriyle besleyen Nadir ustaya ve konak çalışanlarına çok teşekkür ederim. Bakalım bir daha ki serüven nereye ve ne zaman olacak. 



Orjinal yarış haritası